Η βαριά μεταλλική κατασκευή της οποίας το κάτω τμήμα ήταν βυθισμένο στην κοίτη του Αγγίτη είχε αναμφισβήτητα μεγαλύτερη διάρκεια ζωής.
Πιο εύγλωττα από όλα τα κείμενα παρουσιάζει την κατάσταση το έγγραφο 1286/493/24-9-1932, που φέρει την υπογραφή του τότε προέδρου Θ. Παπαδόπουλου, Εν εκ των σπουδαιότερων πολιτιστικών έργων πού απησχόλησεν την Κοινότητα προπολεμικώς και όπερ συνέχει και σήμερον είναι το ζήτημα της υδρεύσεως. Ή ύδρευσις των τέ κατοίκων Κοκκινογείων και του Συνοικισμού Αγγίτον (Μααράς) έχει ως ακολούθως… Ύπερθεν του Συνοικισμού Αγγίτον και εντός σπηλαίου ένθα αί πηγαί του ποταμού Αγγίτον γνωσταί υπό το όνομα Μααράς λειτουργεί από Τουρκοκρατίας, βελτιωθείς κατά το έτος 1930 υδραυλικός τροχός ύψους 8 μέτρων.

Ο υδραυλικός τροχός «κινείται δια τον ρου των υδάτων και ανυψώνει αρκετήν ποσότητα εξ αυτών την οποίαν διοχετευόμενων δι?αύλακος και υδραγωγού εις Κοκκινόγεια χρησιμοποιούσιν δια την άρδευσιν των αγρών». Όλες οι προφορικές μαρτυρίες και η μελέτη του αρχειακού υλικού συγκλίνουν στην άποψη ότι ο υδροτροχός κατασκευάσθηκε στα τελευταία χρόνια της Τουρκοκρατίας και, αρχικά ήταν ξύλινος.